1- ولادت امام حسن عسکری علیه السلام

در این روز امام حسن عسکری علیه السلام در سال 232 ه جهان را به قدوم خود منور فرمود (1). و به روایت مصباح ، تقویم المحسنین ، اختیارات و دروس شهید ، ولادت حضرت در چهارم این ماه بوده است (2) . اقوال دیگر نیز در ولادت آن حضرت وجود دارد که عبارتند از 8 ربیع الاول(3) و 10 ربیع الثانی(4) .

پدر آن حضرت امام هادی علیه السلام و مادر محترمه اش بانویی است که نامش حدیث یا حدیثه یا سوسن یا سلیل است (5) .

محل ولادت حضرت مدینه و مشهورتر القاب ایشان زکی ، نقی و کنیه حضرتش ابومحمد است .

1- وفات محمد بن عثمان عَمری

وفات دومین نائب خاص امام عصر صلوات الله علیه ، جناب ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعید عَمری رحمة الله علیه در چنین روزی در سال 304 یا 305 واقع شده است (1) 

پاورقی : 1-الغیبة (شیخ طوسی) :ص366 . بحارالانوار :ج51ص352 . الکنی و الالقاب :ج3ص268 . وقایع الایام :ج شعبان ص345 . مستدرک سفینة البحار :ج5ص131 . العبقری الحسان :ج2ص23 . تقویم شیعه :ص156 .

2-وفات ابوالعباس جعفر بن محمد (المستغفری نسفی سمرقندی)

در این روز وفات کرد ابوالعباس جعفر بن محمد ، معروف به ((المستغفری نسفی سمرقندی)) خطیب حنفی و او است صاحب کتاب ((طب النّبی)) معروف که علامه مجلسی در بحار نقل فرموده :((خواجه نصیر الدین در آداب المتعلّمین ، متعلّمین را امر به ارجاع به آن فرموده است)) .(1)

پاورقی :1-بحارالانوار :ج1ص42 . وقایع الایام :ص324 

1- وفات جناب عبدالمطلّب(1)

در هشتمین سال ولادت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم حضرت عبدالمطلب از دنیا رفت (2) . لازم به ذکر است که بنابر فرمایش علامه مجلسی در مرآة العقول ، 8 سال و 2 ماه و 10 روز از سن مبارک رسول الله گذشته بود که عبدالمطلب از دنیا رفت ، اگر سال قمری باشد روز رحلت 27 جمادی الاولی است و قول دیگر در وفات آن حضرت روز دهم ربیع الاول است . (3)

امام صادق علیه السلام فرمودند : روز قیامت عبدالمطلب به مانند یک امّت با سیمای انبیاء و هیبت سلاطین محشور می شود .(4)

1-وفات معاویة بن یزید به قول شیخ بهایی رحمة الله علیه

در این روز (سنه 64 ه) به قول شیخ بهایی رحمة الله علیه معاویة بن یزید وفات کرد .

معلوم باد که چون در 14 ربیع الاول یزید بن معاویه به جهنم پیوست (1) ، معاویه فرزندش به جای وی نشست و مدت چهل روز در شام سلطنت کرد ، پس از آن بر فراز منبر رفت و خطبه خواند و اعمال پدران خود را تذکره کرد و گریه سختی نمود ، آن گاه خود را از خلافت خلع نمود .(2)

مروان بن الحکم از پای منبر برخواست و گفت : الحال که طالب خلافت نیستی ، پس امر خلافت را به شورا بیفکن ، چنان چه عمر بن خطاب کرد یا ابالیلی و ابولیلی کنیه ای است که مستضعفین عرب را به آن می خوانند .