ارزش مرض براي مؤمن

حضرت صادق آل محمّد عليهم السلام حکايت فرمايد:

روزي رسول گرامي اسلام صلّي اللّه عليه و آله، در جمع اصحاب خود، سر به سمت آسمان بلند نمود و تبسّمي کرد.
يکي از افرادي که در آن جمع حضور داشت، از آن حضرت سؤ ال کرد: يا رسول اللّه! امروز شما را ديدم که سر خود را به سوي آسمان بلند کردي و تبسّم نمودي؟!

حضرت رسول صلّي اللّه عليه و آله فرمود: بله، درست است چون که متعجّب شدم از دو فرشته و ماءمور الهي که از آسمان بر زمين وارد شدند تا اعمال يکي از بندگان خدا را - که هر روز نماز خود را به موقع انجام مي داد - در نامه عملش بنويسند.

ليکن چون آن شخص را در محلّ عبادت خود نيافتند، هر دو فرشته به آسمان بازگشتند و به محضر ربوبي پروردگار عرضه داشتند: پروردگارا! بنده مؤ من تو را در محلّ عبادتش نيافتيم؛ بلکه او در بستر بيماري افتاده بود.

در اين هنگام خداوند متعال فرمود: بنويسيد، اعمال و عبادات بنده ام را تا زماني که او در پناه من، مريض و ناتوان از عبادت و ديگر کارها است، همانطوري که در حال سلامتي، او عبادت مرا انجام مي داد و شما اعمال و حسنات او را مي نوشتيد.

سپس در پايان فرمايش خود افزود: همانا بر من لازم است، پاداش بنده ام را در حال مريضي نيز بپردازم؛ همچنان که در حالِ سلامتي او چنين مي کرده ام.[1] .

بحارالانوار:ج22ص83ح32

توضیحات

سیره و فضائل

17 اسفند 1392

خادمه آل رسول

2741