ملاقات امام زمان واسطه برای لقاءالله

لقاء امام زمان عليه السّلام را براى كشف ولايت و لقاء خدا بايد خواست‏

مجالس و محافل توسّل به حضرت ولىّ عصر بسيار خوب است؛ ولى توسّلى كه مطلوب و منظور از آن حقّ باشد؛ وصول به حقّ باشد؛ رفع حجب ظلمانى و نورانى باشد؛ كشف حقيقت ولايت و توحيد باشد؛ حصول عرفان إلهى و فنآء در ذات اقدس او باشد. اين مطلوب و پسنديده است. و لذا انتظار فرج كه حتّى در زمان خود أئمّه عَليْهم السّلام از بزرگترين و با فضيلت‏ترين اعمال محسوب مى‏شده است. همين بوده است.
توسّل به حقيقت ولايت آن حضرت براى كشف حجاب‏هاى طريق، از افضل اعمال است؛ زيرا توحيد حقّ از افضل اعمال است. و انتظار ظهور خارجى آن حضرت نيز بواسطه مقدّميّت بر ظهور باطنى و كشف ولايت آن حضرت همچنين مفيد است؛ و انتظار ظهور خارجى بر اين أصل محبوب و پسنديده است.

و امّا چنانچه فقطّ دنبال ظهور خارجى باشيم، بدون منظور و محتواى از آن حقيقت؛ در اين صورت آن حضرت را به ثَمَنِ بَخْسى فروخته‏ايم؛ و در نتيجه خود ضرر بسيارى ديده‏ايم؛ زيرا مراد و مقصود، تشرّف به حضور طبيعى نيست؛ و گرنه بسيارى از افراد مردم در زمان حضور امامان به حضورشان مى‏رسيده‏اند؛ و با آنها تكلّم و گفتگو داشته‏اند؛ ولى از حقيقتشان بى بهره بوده‏اند. اگر ما در مجالس توسّل، و يا در خلوت به اشتياق لقاى او بوده باشيم؛ و خداوند ما را هم نصيب فرمايد، اگر در دلمان منظور و مقصود، لقاى خدا و حقيقت ولايت نباشد، در اين صورت به همان نحوى به خدمتش مشرّف مى‏گرديم كه مردم در زمان حضور امامان به خدمتشان مشرّف مى‏شده‏اند؛ و اين غَبْنى است و ضررى است بزرگ كه با جِدّ و جَهد و با كَدّ و سعى ما به محضرش شرفياب شويم، و مقصدى والاتر و بالاتر از ديدار ظاهرى نداشته‏ باشيم- كه در حقيقت اين ديدار براى رفع شكّ و شبهه از وجود آن حضرت و طول عمر است- يا آن حضرت را براى حوائج مادّيّه و يا رفع گرفتاريهاى شخصى و يا عمومى استخدام كنيم؛ اين امرى است كه بدون زحمت توسّل براى همه افراد زمان حضور امامان عليهم السَّلام حاصل بوده است.

ولى آنچه حقّاً ذى قيمت است، تشرّف به حقيقت و وصول به واقعيّت آنحضرت است، اشتياق به ديدار و لقاى اوست از جهت آيتيّت حضرت حقّ سبحانه و تعالى؛ اين مهمّ است؛ و اين از افضل اعمال است؛ و چنين انتظار فرجى زنده كننده دل‏ها و راحت بخش روان هاست رَزَقَنَا اللَهُ وَ ايَّاكُمْ إنْشَاءَ اللَهُ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ.
دانستن زمان ظهور خارجى براى ما چه قيمتى دارد؟ و لذا در اخبار از تفحُّص و تجسُّس در اين گونه امور نهى شده است.

شما فرض كنيد: ما با علم جَفْر و رَمْل صحيح به دست آورديم كه ظهور آن حضرت در يك سال و دو ماه و سه روز ديگر خواهد بود. در اين صورت چه مى‏كنيم؟ وظيفه ما چيست؟ وظيفه ما تهذيب و تزكيه و آماده كردن نفس امارّه است براى قبول و فداكارى و ايثار.
ما هميشه مأمور بدين امور هستيم؛ و پيوسته بايد در صدد تهذيب و تزكيه نفس و تطهير خاطر برآئيم؛ چه ظهور آن حضرت در فلان وقت، مشخّص باشد و يا نباشد؛ و اگر در صدد برآمديم موفّق به لقاى حقيقى او خواهيم شد؛ و اگر در صدد نبوديم، لقاى بدن عنصرى و مادّى آن حضرت براى ما اثر بسيارى نخواهد داشت؛ و از اين لقآء هم طَرْفى نخواهيم بست.

فلهذا مى‏بينيم بسيارى از افرادى كه اربعين‏ها در مسجد سَهْلَه و يا در مسجد كوفه و يا بعضى از اماكن متبرّكه ديگر براى زيارت آن حضرت مقيم بوده، و به زيارت هم نائل شده‏اند، چيز مهمّى از آن زيارت عائدشان نشده است.
و آنچه از همه ذكرش لازمتر است، آن است كه: ظهور خارجى و عمومى آن حضرت هنوز واقع نشده است؛ و منوط و مربوط به اسباب و علائمى است كه بايد تحقّق پذيرد؛ ولى ظهور شخصى و باطنى براى افراد ممكن است؛ و به عبارت ديگر: راه وصول و تشرّف به خدمتش براى همه باز است، غاية الأمر نياز به تهذيب اخلاق و تزكيه نفس دارد.
هر كس امروز در صدد لقاى خدا باشد، و در راه مقصود به مجاهده پردازد؛ بدون شكّ ظهور شخصى و باطنى آن حضرت براى او خواهد شد؛ زيرا لقاى حضرت حقّ بدون لقاى آيتى و مرءآتى آن حضرت صورت نپذيرد

امام شناسى، ج‏5، ص: 190 الی 192